Bezoek aan het Centraal Museum Utrecht
Vandaag brachten wij een bezoek aan het centraal museum Utrecht.
We werden ontvangen door conservator Marja Bosma, die ons een boeiende rondleiding gaf. Allereerst bekeken we de schilderijen van Kiki Lammers, :’Hoofden’
Kiki projecteert eerst spontaan genomen foto’s op een doek, en werkt deze dan verder strak uit.
Wat opvalt is, dat er geen onnodige franjes zijn in Kiki’s schilderijen. De kleuren zijn zwart wit grijs, soms met een beetje bruin. Niets leid af van de structuur en de orde waarmee zij schildert. Allereerst lijken de schilderijen makkelijk te doorgronden, maar als je langer blijft kijken , wordt je er helemaal in getrokken. Sommige meisjes komen zelfs luguber over, als geesten. De handen en armen niet duidelijk gedetailleerd geschilderd. Het lijkt alsof er een waas over de schilderijen hangt.
De kamer die door de conservator als ‘rouwkamer’ bestempeld werd, was dat ook echt. Door het bij elkaar brengen van een aantal schilderijen in een ruimte wordt er een heel bijzonder spanningsveld gecreëerd. Twee stillevens van twee appels lijken ineens een verwijzing naar een grafstuk, twee huilende figuurtjes lijken te treuren om een opgebaard kind…
We realiseren ons hoe de keuze voor de schilderijen die samen in een ruimte hangen de manier beïnvloed waarop je naar de schilderijen kijkt.
Marja wordt gaandeweg de rondleiding steeds enthousiaster. Ze verteld met verve over Pyke Koch. Allereerst kijken wij naar een schilderij van zijn echtgenote. De vrouw als tuin.(1941) De vrouw is heel indrukwekkend afgebeeld. Ze heeft een fantastisch mooie huid, en draagt een rode, lange japon. Haar handen en armen zijn gehuld in glacé handschoenen. Haar ogen kijken door je heen. De achtergrond lijkt het aanbreken van een nieuwe dageraad. Een nieuwe tijd? Pyke was nogal omstreden in de oorlog, hij bewonderde het fascisme, en in zijn schilderijen zie je duidelijk verwijzingen naar het ‘heldendom’ de ‘ideale’ mens en het aanbreken van een nieuwe tijd.
Aan de ander kant schildert hij ‘de receptioniste’ letterlijk een dame die ontvangt. Met een rauw Toulouse Lautrec achtig gezicht, mijlenver verwijdert van zijn afstandelijke koele en beheerste vrouw. Het sexuele aspect speelt duidelijk een rol bij Koch.
Onze ontdekkingstocht van het museum gaat verder naar de ten tijde van Lodewijk en Hortense gebouwde artilleriestallen. Daar is men bezig met de voorbereidingen voor een tentoonstelling van 65 tekeningen, en in de belendende zaal een tentoonstelling van kunstenaars die een stipendium van het museum hebben ontvangen in de afgelopen jaren.
De tekeningen bestrijken een breed veld en hebben niet een gezamenlijk thema. We zien wel dat bijvoorbeeld landschappen bij elkaar een plekje vinden. Het is ongelofelijk om te zien hoe twee enorme ruimtes helemaal verbouwd worden voor twee exposities van 3 maanden! Men is met een groot aantal mensen aan de slag, een architect heeft de plannen voor het inrichten van de zalen gemaakt, er hangen computertekeningen die en idee geven hoe de tekeningen opgehangen moeten worden. De conservator breekt zich het hoofd over de juiste indeling, en dan moeten de teksten nog geschreven worden.
Uiteindelijk gaan we naar het klooster waar ons nog een grote verassing wacht:Frank Halmans.
In de kerk zijn verschillende huisjes gebouwd en in die huisjes heeft Frank de inrichting van een aantal decenia weergegeven. Hoe? Hij heeft bijvoorbeeld ontdekt dat de eettafel steeds min of meer op de zelfde plek gezet werd, en dus heeft hij van drie verschillende eettafels uit drie periodes een tafel gemaakt. Hierboven hangen drie lampen, met drie tapijtjes eronder en drie bijzet tafeltjes…
Ook heeft hij flatgebouwen die fungeren als stofzuiger in elkaar gezet. Prachtige maquettes waaruit dus niets verdwijnt, zelfs de stof komt terecht daar waar hij thuishoort, in de appartementen van de flat. Fascinerend.
In een ander ruimte heeft hij tekeningen opgehangen van beestjes. Deze diertjes vindt hij als hij vrienden bezoekt, bijvoorbeeld een vlieg in de vensterbank. Als zo’n diertje dood is, neemt hij het mee, conserveert het, tekent het en schrijft er het verhaal bij… niets gaat verloren. Zelf maakt hij de diertjes nooit dood…
Na al deze indrukken pauzeren wij even in de heerlijke tuin van het museum en eten een heerlijk broodje dat de aardige jongen van de Brr speciaal naar ons toebrengt…
Het centraal museum is zeker een bezoek waard!
Werken gezien bij Cokkie Snoei
Tracey Snelling,
Stripclub 2, 2008
Bas Zoontjens,
Horizons, 2010
Peter Redert,
Still life, 2010
Marco van Duyvendijk,
Blossom, Tokyo, Japan, 2007
Bezoek galerie Mandos en Cokkie Snoei
Katinka Lampe,210099, 2009,Oil on canvas,210x150 cm, courtesy Ron Mandos
Katinka Lampe, Untitled (605933), 2010, Oil on canvas, 65x60 cm, courtesy Ron Mandos
Ons tweede uitje met Heden omvatte een bezoek aan twee Amsterdamse Galeries, Ron Mandos en Cokkie Snoei. Bij Mandos maakten we kennis met het werk van Katinka Lampe ‘O you who believe’. Zic Zerp gaf een korte introductie van de kunstenaar en haar werk.
Bij iedereen kwam het werk stevig binnen. Sommige afbeeldingen riepen sterke emoties op, met name de combinatie van onschuldige kindergezichtjes en pijn was erg heftig.
Prachtig kleurgebruik en bijzondere techniek, door een verbintenis van verf met terpentijn waren sommige vlakken zoals het haar dof gemaakt , terwijl de mond vaak heel gedetailleerd geschilderd was. De ogen blind, symbolisch voor datgene wat godsdienst met mensen doen kan .Het gevoel van vervreemding kruipt bij het bekijken van de schilderijen onder je huid.
Untitled 605933 riep bij mij persoonlijk heel veel emoties op. Ze heeft haar best gedaan om zich mooi te maken met haar kettinkje , maar datgene wat je in haar ogen ziet lijkt nooit meer goed te kunnen komen …
Veel mensen van onze groep werden ook geraakt door schilderij Untitled 210090. Het contrast tussen schoonheid en iets wat bijna luguber en angstaanjagend is, fascineert. Daarna het bezoek aan Cokkie Snoei. Iedereen leek een beetje opgelucht toen ze de vrolijke lenteachtige tentoonstelling bij Cokkie zagen.
Cokkie vertelde ons uitgebreid over de collectie, de manier waarop de schilderijen tot stand gekomen waren en het werk van een galeriehoudster. Ze heeft inmiddels twee galeries, een in Rotterdam en een in Amsterdam . Haar kunstenaars zijn op beide plekken te zien. Ondanks het feit dat haar galerie piepklein is, heeft Cokkie een grote verscheidenheid aan werk. Zo werden we o.a. gefascineerd door een peperduur sculptuur van Tracey Snelling Stripclub 2. Bas Zoontjes die meestal donker werk produceert heeft voor deze lentecollectie een vrolijk werk gecreëerd met abstracte en figuratieve elementen .
Persoonlijk sprak mij het werk van Peter Redert, India Holiday ook erg aan. Het lijkt alsof hij een foto heeft gemaakt van en strand tafereel, en je er zelf bij aanwezig was. Prachtige kleurenstelling ook, licht, beige, zwart, donderbruine, een beetje sepia.
Singer Laren: Kijken naar hedendaagse kunst, 22 april 2010
Ingrid van Santen geeft ons wat tips hoe we naar kunst kunnen kijken.
Ze maakt ons bewust van het feit dat we bijna altijd geconditioneerd naar een kunstwerk kijken. Analytisch kijken ,zonder waardeoordeel, kan geholpen worden door dingen na te tekenen .
Onze eerste oefening van deze cursus is dan ook in groepjes van drie zuiver proberen waar te nemen en te beschrijven .
Iedereen gooit zich er met veel enthousiasme in en de uitkomst is verrassend.
Allereerst kijken we aandachtig en proberen materiaal, vorm en kleur te beschrijven, dan lezen we de titel en kijken of datgene wat we waargenomen hebben overeenkomt met de titel. De derde stap is de kennis: we lezen over het werk en gaan dan weer terug naar stap 1: onbevooroordeeld kijken, is onze visie nu veranderd?
Het is opmerkelijk hoeveel meer je zo van een kunstwerk ziet! Iedereen is enthousiast over het resultaat dat we aan elkaar presenteren. We hebben werken bekeken van o.a. Philip Akkerman en Levi van Veluw, (zelfportretten).Paul van Dongen (werk met een christelijke inslag) en Ton van Kints, die speelt met de binnen- en de buitenwereld .
Conclusie: probeer eerst zelf echt te kijken naar een kunstwerk, zonder waardeoordeel. Als een tentoonstelling te veel aan informatie biedt, en ook audiovisueel de kijker overspoelt met informatie, is het erg moeilijk om ‘zuiver’ te kijken. Kennis kan een waardevolle aanvulling zijn bij het kijken naar kunst, maar allereerst zijn kijken ,voelen en je eigen verbeelding een ingang. Bij kennis kijk je met je hersenen, het beeld wordt meer compleet als je ook je lichaam laat spreken.
Slotbijeenkomst Heden Verzamelen 10 december 2009
Afgelopen donderdag 10 december 2009 vond de slotbijeenkomst plaats van de najaarscursus Heden Verzamelen. Eindelijk was het moment daar om te bepalen welk kunstwerk door Heden moest worden aangekocht. Allereerst volgde er een spannende ronde waarbij de cursisten met verve hun aankoopvoorstellen verdedigden. Na een eerste stemming bleven uiteindelijk drie kunstwerken over waar een definitieve keuze uit werd gemaakt.
Ook deze laatste ronde was nog bijzonder spannend. Het ging ten slotte tussen Kim Boske, Katinka Lampe en een werk van Ditty Ketting. Geen gemakkelijke keuze want het zijn allemaal prachtige werken.
Hoe dan ook, er kan er maar een de allerbeste zijn en dat werd een werk van de fotografe Kim Boske.
Over de aankoop zal binnenkort meer hier verschijnen. Wanneer je op de hoogte gehouden wilt worden over de volgende cursus, een Heden Op Stap of ander nieuws dat met Heden verzamelen te maken heeft, blijf dan regelmatig dit blog volgen.
Labels: Ditty Ketting, Fotografie, Heden Verzamelen, Katinka Lampe, Kim Boske
Op bezoek bij de verzamelaars
Afgelopen donderdag 26 november waren de cursisten van Heden Verzamelen op bezoek bij twee zeer ervaren verzamelaars.
Deze verzamelaars hebben al bijna dertig jaar ervaring met het verzamelen van Hedendaagse kunst en een prachtige en consistente verzameling opgebouwd. Groot, was dan ook de verwondering over de mooie werken die te zien waren.
Bij deze een fotoimpressie van de avond.
Het prachtige beeld 'Loek' van Arie Berkulin.
De indrukwekkende installatie van
Merijn Bolink.
Tom Claassen
Labels: Arie Berkulin, Heden Verzamelen, Merijn Bolink, Tom Claassen, verzamelen
Workshop 'Zien is kennen' met Liesbeth van Abbe
Liesbeth van Abbe is docent kunstbeschouwing aan de Koninklijke Akademie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Op 6 november was zij te gast bij Heden aan de Denneweg alwaar de cursisten van Heden verzamelen een workshop in het kijken naar kunst kregen. 'Zien is kennen' is het motto van Liesbeth. Dat betekent zowel kennen door veel te kijken naar beeldende kunst en daardoor jezelf en je houding t.o.v. kunst te leren kennen, alswel letterlijk kennen door het lezen van literatuur over de kunstenaars en over het kijken naar kunst. De intensieve oefening in het kijken die de cursisten moesten doen leverde bij een aantal cursisten al verassende inzichten op. Waarom hou je bijvoorbeeld wel van beelden en niet van schilderijen? Waarom kiest de een voor kleur en de ander voor zwart/ wit? Wat vind je mooi aan een kunstwerk? Waarom irriteert een kunstwerk? En waarom staan kunstwerken soms in de weg?
Labels: den haag, Heden, Heden Verzamelen, koninklijke akademie van beeldende kunsten, liesbeth van abbe
